Lieve Lucas,
Dank voor je eerlijke verhaal en de vraag die je daarbij stelt. Ik vind het mooi om te lezen dat je het meer wilt gaan onderzoeken in plaats van wegduwen en net doen alsof er niets aan de hand is. Ik voel daar nieuwsgierigheid in en een verlangen naar meer diepgang in je gevoelsleven.
Als ik het goed lees, dan raken de dingen die om je heen gebeuren jou niet echt. Alsof ze niet binnenkomen en een soort van afketsen. Op zich een goed verdedigingsmechanisme voor wanneer je ook daadwerkelijk niet wilt dat iets je raakt. Maar als het een structurele manier van leven is geworden dan wordt het wel heel leeg en kaal in je. Emoties horen nou eenmaal bij de mens, het maakt ons mens.
De vraag die in mij omgaat als ik jouw verhaal lees is ‘Hoe heb je jouw jonge jaren ervaren?’ en ‘Voelde je je veilig thuis?’. Want stel dat een klein kind zich niet veilig voelt thuis, dan is het voor hem heel moeilijk om de angst constant te voelen.
Anders gezegd: je langere tijd onveilig voelen is iets waar je als mensje niet lang in wilt zijn, dat is ondraaglijk. Instinctief zul je ervoor kiezen om de nare gevoelens te blokkeren, net te doen alsof het er niet is of net te doen alsof het jou niets uitmaakt.
Stel nou dat dit kindje zijn hele jeugd de angst onbewust is gaan blokkeren? Dan wordt het structureel en het kind vergeet dat het zijn nare gevoelens heeft afgesloten. Het is normaal voor het kind geworden. Het is zijn manier van leven geworden wat nu als heel normaal voor hem voelt. Hij kan zelfs denken dat iedereen het zo doet. Maar dat is het dus eigenlijk niet.
Met het afsluiten van één van je emoties, vlak je eigenlijk ook de andere basisemoties af. Met andere woorden: niet alleen bang voel je niet meer, maar ook de emoties boos, blij en bedroefd zijn minder echt in je lichaam voelbaar.
Datgene wat je in je jonge jaren heeft helpen overleven, gaat je nu in het volwassen leven in de weg zitten. Pijnlijk eigenlijk, hè?
Het is voor jou belangrijk om uit te zoeken hoe jouw jeugd is geweest. Het kan natuurlijk ook zijn dat je iets traumatisch hebt meegemaakt. Dat weet ik niet. Een therapeut kan daar met jou naar kijken. Je kunt er bij een psycholoog over praten. Je kunt er ook voor kiezen om met een lichaamsgericht therapeut te gaan werken en via je lichaam te onderzoeken hoe jij jouw levensenergie weer op gang kunt krijgen.
Ik wens je veel mooie ontdekkingen toe die zullen leiden tot een verrijking van je (emotionele) leven.
Liefs,
Sky
